-
1 poić się
-
2 poić\ się
несов. 1. пить, напиваться (о животных);2. перен. упиваться, наслаждаться+2. upajać się, napawać się
-
3 poić
(pot: upijać)
perf; s- poić kogoś — to ply sb with drink* * *ipf.2. pot. ( alkoholem) ply, lubricate.ipf.1. ( o zwierzętach) drink.2. (= napawać się) imbibe ( czymś sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poić
-
4 poić
-
5 napoić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > napoić (się)
-
6 napawać się
-
7 napawać\ się
несов. книжн. наслаждаться (чём-л.)+rozkoszować się, poić się
-
8 p|oić
impf Ⅰ vt 1. (dawać pić) to water [zwierzę]; to give [sb] a drink [osobę]- poić kogoś wodą to give water to sb ⇒ napoić2. (upijać) poić kogoś winem to ply sb with wine ⇒ napoić Ⅱ poić się 1. [zwierzę] to water 2. książk. (upajać się) to relish vt książk.- poić się widokiem czegoś/myślą o czymś to relish the sight/thought of sthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > p|oić
-
9 upajać
I. vt1) ( poić)\upajać kogoś alkoholem jdn mit Alkohol betrunken machen2) ( wywoływać zachwyt) berauschenupajający zapach berauschender Duft mII. vr1) ( upijać się)\upajać się alkoholem sich +akk mit Alkohol berauschen2) ( zachwycać się)\upajać czymś sich +akk an etw +dat berauschen ( fig)
См. также в других словарях:
poić się — I – napoić się {{/stl 13}}{{stl 7}} o zwierzętach: pić do woli, do zaspokojenia pragnienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bydło poiło się w rzece. Konie się napoiły, możemy ruszać. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}poić się II {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poić — ndk VIa, poję, poisz, pój, poił, pojony 1. «dawać komuś, czemuś (zwykle zwierzętom) pić do syta, aż do ugaszenia pragnienia» Poić konie, krowy. Poić chorego ziółkami. przen. Serca niebieskie poi wesele, kiedy je razem nić powiąże złota.… … Słownik języka polskiego
napoić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poić się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pojenie — ↨ pojenie się n I rzecz. od poić (się) … Słownik języka polskiego
zwierzę — n IV, D. zwierzęęcia; lm M. zwierzęęta, D. zwierzęrząt 1. «organizm jednokomórkowy lub wielokomórkowy, cudzożywny, zwykle mający zdolność ruchu (z wyjątkiem zwierząt osiadłych, jak gąbki, koralowce); potocznie: ssak» Dzikie, oswojone zwierzę.… … Słownik języka polskiego
bydło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. bydłodle, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwierzęta rogate z grupy przeżuwaczy, pochodzące od wymarłego tura, hodowane dla mięsa, mleka i skór, rzadziej – jako zwierzęta… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
